Als kind van ouders die b.v. in een Jappenkamp hebben gezeten, of in een Joods vernietigingskamp, krijg je dingen mee van die ervaringen van je ouders ofwel het gemis van geen ouders meer hebben. De onveiligheid die ouders als gevolg van traumatiserende ervaringen in hun vroege jeugd hebben ervaren, heeft gevolgen voor opgroeiende kinderen. Er is vaak sprake van de onbereikbare ander en niet mogen zijn wie je bent. De oorlog is of afwezig of hinderlijk present; je wordt onwetend gehouden of er juist overmatig mee geconfronteerd.
Ouders kunnen het basale vertrouwen in de goedheid van de mens verloren hebben, ze hebben zelf geen goede basis gehad voor opvoeding, zijn afgesneden geraakt van hun jeugd, van hun wortels. Gezinnen zijn uit elkaar gevallen, kinderen ondergebracht in onderduikgezinnen, waardoor identiteitsproblemen kunnen ontstaan en allerlei emotionele beperkingen. Die emotionele beperkingen waren noodzakelijk om je staande te houden. Vaak ben je je er niet bewust van dat er een eventueel verband bestaat tussen je eigen klachten en de oorlogservaringen van je ouders (transgenerationele traumatisering genoemd) ofwel het gemis van ouders. Met name een kwetsbaarheid ten aan zien van losmakingsproblematiek (separatie/individuatie), kan te maken hebben met een vervolgingsverleden van je ouders, of het gemis aan ouders. Ook stoornissen in de agressieregulatie, parentificatie (rolomkering tussen ouders en kind) waarbij de kinderen voor de ouders gaan zorgen, kan je eigen ontwikkeling nadelig beïnvloeden.
Dit kan op velerlei manieren, door b.v. op zoek te gaan naar de familiegeheimen, of proberen meer vanuit het perspectief van je ouders naar je eigen opvoeding te kijken of de invloed van het gemis van ouders etc. Inzichtgevende therapie is voor deze problematiek zeer geschikt. De duur van de sessies is afhankelijk van de ernst van de problematiek.
Ouders kunnen het basale vertrouwen in de goedheid van de mens verloren hebben, ze hebben zelf geen goede basis gehad voor opvoeding, zijn afgesneden geraakt van hun jeugd, van hun wortels. Gezinnen zijn uit elkaar gevallen, kinderen ondergebracht in onderduikgezinnen, waardoor identiteitsproblemen kunnen ontstaan en allerlei emotionele beperkingen. Die emotionele beperkingen waren noodzakelijk om je staande te houden. Vaak ben je je er niet bewust van dat er een eventueel verband bestaat tussen je eigen klachten en de oorlogservaringen van je ouders (transgenerationele traumatisering genoemd) ofwel het gemis van ouders. Met name een kwetsbaarheid ten aan zien van losmakingsproblematiek (separatie/individuatie), kan te maken hebben met een vervolgingsverleden van je ouders, of het gemis aan ouders. Ook stoornissen in de agressieregulatie, parentificatie (rolomkering tussen ouders en kind) waarbij de kinderen voor de ouders gaan zorgen, kan je eigen ontwikkeling nadelig beïnvloeden.
Belangrijke symptomen:
- moeite met het begrijpen van je sociaal-culturele achtergrond
- emotionele beperkingen tijdens je opvoeding
- twijfel aan eigen identiteit
- moeite een relatie aan te gaan en het kunnen beleven van intimiteit
- angst/depressieve klachten door b.v. onbeantwoorde vragen die je negatief hebben beïnvloed (vragen die niet gesteld mochten worden)
- problemen met agressieregulatie (je moest altijd lief zijn omdat je b.v. je ouders moest ontzien)
- relatie met ouders is problematisch, of te grote afhankelijkheid, of ouders die hun kind niet kunnen loslaten
Behandeling oorlogsproblematiek
Als je deze symptomen merkt bij jezelf en je hebt zelf ouders die een concentratiekamp overleefd hebben, of hebt zelf in een onderduikgezin gezeten, ouders verloren, overgeplaatst naar andere gezinnen, dan kan er sprake zijn van tweede/derde generatie oorlogsproblematiek. In de therapie proberen we de symptomen van transgenerationele traumatisering (d.w.z. kinderen die indirect getraumatiseerd zijn door traumatisering van ouders) en symptomen die te maken hebben met het verlies van ouders of een van beide ouders te verminderen.Dit kan op velerlei manieren, door b.v. op zoek te gaan naar de familiegeheimen, of proberen meer vanuit het perspectief van je ouders naar je eigen opvoeding te kijken of de invloed van het gemis van ouders etc. Inzichtgevende therapie is voor deze problematiek zeer geschikt. De duur van de sessies is afhankelijk van de ernst van de problematiek.
